Full moon, Ethiopia, 2017. Credit: A.Nalan Azak
The sea, there is no joy even in the waters,
Rows of waves are beating the edges of my heart.
Moss-grown memories,
The past is always a pink shaded mirage.
Every one of our palms holds a pinch of hope,
Blurring our eyes to adversities when scattered by the wind.
We’re counting days, from our lives, that peace will come one day.
The stars are angry with the sky,
The pen, struck on paper, exiled to pages.
Nostalgia is an ember on my head, my tongue has frozen.
I’m in the season of silence,
Time is at rest, the hour and minute hands have cast anchor in the deep waters.
…
Denizin, deryanın dahi keyfi yok,
Sıra sıra dalgalar yüreğimin kenarına vuruyor.
Yosun tutmuş hatıralar,
Eskiler her zaman pembe pancurlu serap.
Her birimizin avcunda bir tutam ümit,
Rüzgarla savruldukça gözlerimizi olumsuzluklara kapıyor.
Gün sayıyoruz, ömrümüzden, huzur bir gün çıkıp gelecek diye.
Yıldızlar gökyüzüne küs,
Kalem kağıda vurgun, sayfalara sürgün.
Hasret başımda kor, buz tuttu dilim.
Mevsimlerden sükûttayım,
Zaman işlemiyor şimdi, akrep ve yelkovan derin sularda demir atmış bekliyor.
Anthropolitan 